Badania wykazują, iż otyłe kobiety wykazują wysoki poziom leptyny, natomiast niski adiponektyny. Obniżenie poziomu adiponektyny koreluje z ryzykiem zachorowania na raka piersi. Ponadto należy zwrócić uwagę na fakt, że u kobiet otyłych guzy mogą mniej wyczuwalne, co może opóźnić diagnozę raka piersi i pogorszyć rokowania leczenia.

Zaburzenia hormonalne wynikające z nadmiaru tkanki tłuszczowej nie tylko zwiększają ryzyko zachorowania na nowotwory (zwłaszcza piersi, trzonu macicy), ale również utrudniają leczenie i zwiększa ryzyko nawrotów.

Nadmierna masa ciała stanowi również ryzyko wystąpienia cukrzycy, a ta w odniesieniu do wyników prac opublikowanych w ostatnich kilku latach stanowi czynnik ryzyka wystąpienia pewnych typów nowotworów.

Redukcja masy ciała u pacjenta onkologicznego zwykle odbywa się po zakończeniu leczenia (lub pewnego etapu), chyba, że lekarz zadecyduje inaczej. Należy zwrócić uwagę, że dieta ograniczająca podaż energii, nie może powodować niedoborów składników odżywczych. Błędne jest myślenie, że osoba chorująca na nowotwór zawsze ma niską masę ciała. Podczas leczenia może nastąpić wzrost masy ciała, nawet u osób, u których w przeszłości nie występowała nadwaga. Stosowanie sterydów podczas leczenia może wpływać na zaburzenia łaknienia oraz zaburzenia przemian energetycznych. Ponadto może występować wzmożone gromadzenie płynów w organizmie i powstawanie opuchlizn. Dlatego też istotna jest kontrola masy ciała i informowanie lekarza prowadzącego o jej istotnych zmianach.