Rak siatkówczak

Potrzebujesz pomocy? Załóż subkonto, na którym będziesz gromadzić środki na leczenie onkologiczne.

pexels-mark-arron-smith-2168356

Przyczyny raka siatkówczak

Siatkówczak to przykład nowotworu, który jest uwarunkowany genetycznie. Mutacja antyonkogen RB1, znajdującego się na chromosomie 13 ludzkiego genomu jest przyczyną raka siatkówczaka. W przypadku rodzinnej obecności nowotworu, prawdopodobieństwo przekazania mutacji dziecku waha się w okolicach 50%. Mimo, że siatkówczak jest nowotworem uwarunkowanym genetycznie, aż u 60% chorujących dzieci rozwija się mimo braku rodzinnego występowania tej choroby.

Objawy raka siatkówczak

Pierwsze objawy siatkówczaka zazwyczaj występują już w 1. roku życia dziecka. Natomiast w przypadku niedziedzicznej odmiany nowotworu, symptomy pojawiają się nawet do 5. roku życia. Leukokoria jest objawem siatkówczaka, polegającym na zaistnieniu białego refleksu na źrenicy. Następnym symptomem choroby jest zez, który może świadczyć o tym, że nowotwór zaatakował plamkę. Innymi, rzadziej występującymi objawami są: wylew ropy lub krwi do komory oka, występowanie białych komórek rakowych w komorze przedniej oka, jaskra, jednostronne poszerzenie źrenicy, różne zabarwienie tęczówki w obu oczach.

Leczenie raka siatkówczak

Leczenie siatkówczaka głównie opiera się na chemioterapii, której celem jest zmniejszenie guza oraz umożliwienie zastosowania leczenia miejscowego (np. naświetlania pierwiastkami radioaktywnymi). Nie ma jednej właściwej metody leczenia raka siatkówczaka, istnieje jednak pewien podział na leczenie ogólne oraz miejscowe. Do metod ogólnych zalicza się chemioterapię, a także przyjmowanie substancji przeciwnowotworowych drogą dożylną. Sposoby miejscowe leczenia siatkówczaka polegają na: 

  • laserowej termoterapii,  
  • krioterapii,  
  • radioterapii miejscowej,  
  • fotokoagulacji laserowej,  
  • usunięciu gałki ocznej (enukleacji).  

Rokowania raka siatkówczak

W przypadku glejaka mózgu, rokowania są zależne przede wszystkim od konkretnego stopnia złośliwości nowotworu. Rokowania niestety nie są pomyślne – pierwszy rok od wydania diagnozy przeżywa około połowa pacjentów. Najgorsze rokowania dotyczą przypadków, w których mamy do czynienia z glejakiem IV stopnia – chorzy przeżywają średnio blisko 14 miesięcy, gdy zostanie podjęte leczenie operacyjne, radioterapia lub chemioterapia. Im niższy stopień złośliwości raka mózgu, tym rokowania są lepsze. Dla przykładu, pacjenci z glejakiem I stopnia dysponują nawet 17 razy większymi szansami na przeżycie, a po 10 latach od wydania diagnozy, przeżywa blisko połowa chorych.
pexels-branimir-balogović-3959482

Wspieramy osoby chore na nowotwór przez finansowanie leczenia. W celu uzyskania informacji, na temat
pomocy, napisz do nas lub zadzwoń!

W celu uzyskania informacji na temat pomocy,

napisz do nas lub zadzwoń!

 mjarecka@zrakiem.pl

 535-966-585

Scroll to Top
Przewiń do góry