Rak to nie może być wyrok… To pierwsza myśl jaka przyszła mi do głowy kiedy w lipcu 2011 r. usłyszałam, że w mojej głowie pojawił się złośliwy guz, który rozrastał się powodując uporczywe bóle głowy. Wdarł się w moje życie nagle i spowodował, iż wiele spraw musiałam przewartościować. Postanowiłam, że nie będę się zastanawiać nad tym dlaczego to mnie spotkało? W moim życiu były już trudne chwile, ale się nie poddawałam i wiedziałam, że i tym razem się nie poddam. Konieczność uporządkowania wszystkich spraw przed pójściem do szpitala, a przede wszystkim przekazanie tej informacji moim synom było najtrudniejsze. Było mi bardzo ciężko ale wiedziałam, że Pan Bóg nie pozwoli mi jeszcze odejść…

 I tak też się stało dzięki wspaniałym ludziom, na których mogłam i nadal mogę liczyć i przede wszystkim dzięki szybkiej interwencji chirurgicznej guz został usunięty. Po operacji był czas rehabilitacji i powolnego powrotu do zdrowia. Dzięki mojej cudownej rodzinie oraz przyjaciołom mogłam znowu cieszyć się życiem. Minęło sześć lat, myślałam że czas działa na moją korzyść niestety wynik ostatniego kontrolnego rezonansu nie dawał żadnych złudzeń – wznowa guza. Tym razem operacja nie dawała gwarancji usunięcia go w całości, istniało poważne ryzyko paraliżu czy też częściowego niedowładu. Na szczęście podjęto się po raz kolejny operacji, która się udała.